12.12.2009

 "Vis enighet, stå sammen i kjærlighet, vær ett i sjel og sinn. Gjør ikke noe av selvhevdelse og tom ærgjerrighet, men vær ydmyke og sett de andre høyere enn deg selv. Tenk ikke bare på deres eget beste, men på de andres. Vis det samme sinnelag som Kristus Jesus!" Fil 2, 2-5

Nå e det allerede gått meir enn fira år si eg på Tryggheim fant ut at det va någe spesielt me gutten med de långe, mørke krøllene. Og på dagen i dag for 4 år si blei me då offisielt i lag. Ganske merkeligt å tenka at det e så lenge si, for det føles ikkje sånn. Meg å Rune fortsatte å gå ennå ett år ilag på Tryggheim, før han reiste te Solbakk me Livar for å gå to år i lære på West Control. Eg va russ å budde på hybel på Nærbø. I fjor gjekk eg påbygg i Stavanger, å nå e Rune på Fjellhaug mens eg e i Afrika te mars. I august gjekk Rune på kne, og på dagen i dag, om nøyaktig 6 mnd, gifte me oss. Det va kort fortalt om oss:)

Ellers så e det jo litt kjedelig å ver vekke frå kvarandre på ein dag så dette, men eg kan jo trøsta meg med at om bare 6 dagar så ser eg deg igjen, Rune! Å eg gler meg stort! Og ikkje bare det, men me har resten av livet samen. Eg har så utruligt møje å takka for, blant aent deg. Dei viktigaste tingå i livet har eg. For det fyssta evigt liv i Himmelen, eg har Rune så har lovt å halda ut med meg i gode og vonde dagar, eg har ein fantastiske svigerfamilie, utruligt månge gode venna, eg har hatt ein goe oppvekst på ein utruligt flotte plass! All ære te mor, far og mine 3 søsken. Håpe dokke he det godt adle i samen.

Nå har me nettopp vore i Kawangewarekyrkja, i slummen. Der fekk me vere med på juleavslutning. Heile programmet varte i 4 timar, men det var utruleg kjekt. Ei gruppe beståande av ein gjeng unge menn driv arbeid for ulike grupper i kyrkja. Dei kallar seg "the conquerors", og fokuserer på å nå ut med evangeliet i form av å lære dei unge blant anna dans, drama og sang. For gateguttar og andre unge som har vanskeleg for å konsentrera seg, er det ein enklare måte å spre Guds ord på. Og for ein kjekk begivenhet å vere der i dag. Sjølv om det vart ein litt trist avslutning på dagen då ein gutt klemte fingen sin i bildøra på bilen vår. Heldigvis gjekk det godt. Og i går var det fredagsklubb og bursdagsselskap for David Amenya, i tillegg til huskonsert.

Elles har eg tenkt å legge ut nokre bilder frå vår minnerike fjelltur til Chestatoppen, men eg trur me lyt finna ei anna løysing på korleis eg skal gjere det på ein enklare måte. Ting tek tid, og sjølv om eg er i Afrika og har lært meg at tida ikkje går, ho kjem. Men me får sjå kva eg får til.

Å til slutt må eg berre få gratulera Marie og Atle offisielt så utruleg mykje med litle Even! Eg håpar alt står berre bra til med dykk alle tre, og gler meg stort til å sjå det vesle underet! Eg tenkjer mykje på dykk, og håpar de nyt tida de har nå. Eg e veldig glad i dokke! Rune kjem og snart heim for å treffa dokk!

Rune, takk for alle desse fire årå. Eg elske deg!